Obok Schroniska nad Popradzkim Stawem, to drugie schronisko w słowackiej części Tatr Wysokich, do którego można tak łatwo dojść a nawet dojechać na rowerze. Jednocześnie to schronisko położone w unikalnie, nawet jak na Tatry, pięknym miejscu. Schronisko nad Zielonym Stawem.
Z werandy schroniska lub z ławki przed nim rozpościera się widok chyba najpiękniejszy w całych Tatrach. Stado dwutysięczników otacza Zielony Staw Kieżmarski, nad którym przycupnął drewniany budynek (wysokość 1551 m). Jako że łatwo do schroniska dotrzeć, w pogodne dni tłumy turystów siedzą i się gapią. A jest na co popatrzeć. Naprzeciwko 900-metrowa ściana Małego Kieżmarskiego przecięta charakterystyczna rysą Niemieckiej Drabiny, zdaje się opadać do samej tafli stawu. Tu czuć potęgę gór. Na granicy dnia i nocy spektakl górski jest najwspanialszy: coraz ciemniejsze, aż wpadające w czerń góry przepychają się, by ostatni raz przejrzeć się w coraz ciemniejszej wodzie. A potem woda i skały i szczyty stają się czarne, a te ostatnie odcinają się na tle rozgwieżdżonego nieba.
Wtedy warto zejść do schroniskowej piwniczki na piwo. Bo schronisko ma, oprócz jadalni na werandzie, również piwniczkę. Miło tam po trudach wędrówek górskich zakończyć dzień.
Schronisko jest dobrym punktem wypadowym. Można stąd wejść na Jagnięcy Szczyt (2229 m). Po niecałych trzech godzinach (w tym krótki odcinek łańcuchów pod Kołową Przełęczą) możemy podziwiać wyjątkową panoramę: z jednej strony Tatry Bielskie; z drugiej zaś – Kieżmarskie Szczyty, grupa Łomnicy.
To także punkt startowy do dłuższej wycieczki. Najpierw podchodzimy na Rakuską Przełęcz, zygzakami, w słońcu. Z samej przełęczy w trzy minuty można wejść na Rakuską Czubę, skąd mamy widok na Zielony Staw i wspomnianą trasę na Jagnięcy. Potem możemy zejść Łomnicki Staw, do Skalnej Chaty i dalej do Schroniska Zamkowskiego i Wodospadów Zimnej Wody. Ale to temat na inny wpis.
Do samego schroniska najłatwiej dojść od szosy prowadzącej z Łysej Polany do Tatrzańskiej Łomnicy. Łagodna droga jest idealna dla rodzin z małymi dziećmi zaczynającymi swą górska przygodę. Ciekawsza, malownicza i dłuższa droga prowadzi z Tatrzańskiej Kotliny przez Schronisko Szarotka.
Prawie nad Zielony Staw dotarła pierwsza odnotowana historycznie wycieczka w Tatry Wysokie. Odbyła ją Beata Laska z towarzystwem.
Jako że wycieczek w góry z latami przybywało, zaczęto myśleć o schronieniach dla wędrowców. Niedaleko dzisiejszego schroniska, w Dolinie Przednich Koperszadów, Węgierskie Towarzystwo Karpackie wybudowało chatę z jedną izbę (schronisko Egidove, ku czci Egida Berzeviczy’ego, prezesa Towarzystwa. Często uszkadzana przez pasterzy została przeniesiona nas Zielony Staw. Niestety po trzech sezonach spłonęła. Rok później w tym miejscu stanął nowy, większy budynek z dwoma pokojami, sienią i kuchnią. Niestety w 1890 dwukrotnie strawił go pożar. Dopiero cztery lata później rozpoczęto budowę nowego schroniska. W 1897 budynek był gotowy, do dyspozycji było pięć pokoi, kuchnia i przedsionek. Schronisko nazywano schroniskiem Ferdynanda (arcyksiążę był protektorem budowy).
W 1926 roku budynek rozbudowano i stał się schroniskiem całorocznym. Kolejne remonty i rozbudowa odbyły się w latach 1925-26, 1934, 1956-67, 1995.
W latach 1952-1990 patronem schroniska był Albert Brančal (Brančalova chata), uczestnik Słowackiego Powstania Narodowego taternik, który zginął pod Jastrzębią Turnią. W 1991 roku, powrócono do nazwy Chata pri Zelenom plese, ale wielu używa skróconej poprzedniej nazwy – Brančalka.
Piękne ściany przyciągają wspinaczy, piękna okolica i możliwości wycieczek – górzystów. O nocleg, zwłaszcza w pogodne dni sezonu letniego nie jest łatwo (choć miejsc jest dużo). Nocleg można zarezerwować online. Na pewno warto
Leave a reply