Puste sale stołecznego zamku

Zamek na wzgórzu, to jeden z bardziej charakterystycznych widoków z Bratysławy. Starannie odnowiony z zewnątrz kusi, by go zwiedzić. Jednak wewnątrz czeka nas duże rozczarowanie: większość sal jest pusta, z oryginalnego wyposażenia niż nie zostało.

Zamek charakterystycznymi czterema narożnymi postawiono na skale 85 metrów nad poziomem Dunaju. Oczywiście, tak dobre pod względem strategicznym miejsce od wieków przyciągało ludzi.

Pierwszy zbudowali w tym miejscu swój obóz – oppidium – Celtowie. Po nich stacjonował tutaj XIV Legion rzymski a w IX wieku zbudowano umocniona osadę Słowian. Według Annałów Salzburskich z 907 roku pod wzgórzem miała miejsce potyczka Bawarczyków z Węgrami. Ci ostatni zbudowali tutaj warownię mającą być elementem systemu obronnego państwa Arpadów.

Dopiero za czasów króla Zygmunta Luksemburskiego, który wybrał sobie właśnie ten zamek jako swoją siedzibę, zdecydowano się przebudować zamek ze stylu romańskiego na gotycki. Wtedy powstała pałacowa budował o czterech skrzydłach i bramą od strony miasta (Brama Zygmuntowska). Gdy nastał renesans, powstała Brama Wiedeńska – obecnie główne wejście do zamku. Za czasów Maria Teresa rozpoczęto kolejną przebudowę. W 1765 tzw. zamek terezjański służył już jako barokowa rezydencja z rokokowymi wnętrzami ozdobionymi wielką kolekcją dzieł sztuki.

Panujący po Marii Teresie, Franciszek Józef przeniósł jednak administrację państwa do Budy, z koeli jej, wojewoda Albert Sasko – Cieszyński również się wyprowadził. Wspomniana kolekcja została w całości wywieziona (obecnie znajduje się w Wiedniu) a w pustym praktycznie zamku urządzono Generalne Seminarium. Od 1802 stacjonowało tutaj wojsko austriackie. Zaczął się upadek zamku.
W 1811 roku w wyniku pożaru został zniszczony zamek oraz okoliczne domy. Dopiero w roku 1953, po półtorej wieku niszczenia, podjęto decyzję o odbudowie.
Jak wspomniałem na początku, wnętrza zawiodą wszystkich chcących zwiedzić królewska rezydencję. Gdzie jej do naszych choćby zamków na Wawelu i Warszawie.

Większość komnat zamkowych jest pusta, nie zachowały się żadne meble lub wyposażenie z dawnych wieków, nie wstawiono mebli z innych słowackich zamków. Część sal wykorzystywana jest przez Słowackie Muzeum Narodowe. Najciekawsze zbiory znajdziemy w skarbcu: złote monety oraz słynną Wenus z Moravan – figurkę czterocentymetrową wyrzeźbioną w kle mamuta przed ponad 22 tysiącami lat a przedstawiająca kobietę o bujnych kształtach.
W niewielkiej części komnat urządzane są wystawy czasowe. Pozostałe jednak pomieszczenia są kompletnie puste, nawet na ścianach nic nie wisi
Kaplica jest nad wyraz skromna, jak na kaplicę zamkową – nowoczesne organy, dwa wielkie współczesne obrazy na ścianach.

Żeby uzmysłowić sobie trud jaki podjęto przy odbudowie zamku, warto obejrzeć „Przeszłość i przyszłość Zamku Bratysławskiego”. Można na niej zdjęcia dokumentujące lata starań o odbudowę, i poszczególne etapy rekonstrukcji.

Najważniejsza świątynia Słowacji

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]